Onze wijze van voedsel produceren, transformeren en transporteren is zodanig afhankelijk van fossiele energie dat het niet anders kan dat de aarde opwarmt. Alle koolstof in fossiele brandstof wordt omgezet in warmte en CO. Het evenwicht tussen instraling van de zonne energie en de uitstraling naar de ruimte wordt daarbij verstoord door het CO deken dat de aarde meer en meer bedekt. Smelten van het witte weerkaatsende ijs, smelten van de permafrost met vrijkomen van vastgehouden CO, opwarming van de oceanen met hetzelfde effect, wouden die afbranden door de hitte. We komen in een cumulatief proces terecht waarvan het einde nog niet in zicht is. Allicht zullen onze kleinkinderen ons deze ongebreidelde verspilling kwalijk nemen, tenminste als het zolang duurt.
Het beste voorbeeld is onze wereldwijde productie van nitraten in de vorm van kunstmest. Het Haber-Bosch proces van 1909 wordt nog steeds wereldwijd toegepast om ieder jaar 100 miljard kg stikstof uit de lucht te halen. Lucht bevat 78 % stikstof N en 21 % zuurstof O. Eerst wordt de O uit de lucht gehaald door ze over gloeiende cokeskolen te blazen waardoor de zuurstof met de koolstof in de kolen reageert tot het giftige koolstofmonoxide CO. Toegevoegd water reageert op zijn beurt met de CO om waterstofgas H en CO te vormen. De resterende gassen N en H worden dan onder hoge druk met aardgas opgewarmd tot 500 C waardoor stikstofgas en waterstofgas samenkomen om ammonium te vormen, het basisproduct om verder ammoniumnitraat te produceren.
Dat er een enorme hoeveelheid (fossiele) energie in ammoniumnitraat zit bewijst de ontploffing ervan in Beiroet vorig jaar, hoorbaar tot in Cyprus. Hoe zot kan het zijn dat men cokes moet gebruiken om de zuurstof uit de lucht te halen om alleen de stikstof over te houden. Alleen al om de CO uitstoot hiervan te compenseren is er 3.5 miljoen hectare bos nodig. Ter vergelijking de oppervlakte van Belgi is 3,05 miljoen hectare. Hier komt nog de verbranding van het aardgas bovenop, een nog grotere hoeveelheid CO. Dit nitraat wordt dan aan een gemiddelde van 60 kg per hectare op de weiden en akkers gestrooid om daar deels uit te spoelen en het milieu te belasten, eutrofiering van de oppervlaktewaters met overvoede algen te veroorzaken, nitraten in het drinkwater enzovoort.
Akkoord, planten hebben stikstof nodig voor aanmaak van aminozuren, basis van protenen. Stikstof gaat echter niet verloren en kan via recyclage terug in de grond gebracht worden. En de natuur is wonderbaarlijk, alle vlinderbloemige planten hebben op hun wortels knobbeltjes met nitrobacterin die zuurstof uit de lucht omzetten in voor de planten bruikbare stikstof. Onze overgrootouders plantten daarom peulvruchten of in de arme kempen lupinen in een aangepast vruchtwisselingssysteem. Verder kon men guano van de stranden scheppen, afkomstig van de uitwerpselen van zeevogels, een natuurlijke vorm van kunstmest. En natuurlijk werd het eigen geproduceerd mest en compost zelfs tot in de steden verzameld en netjes over de akkers gespreid. Nu moet men strenge mestbanken oprichten om van het teveel aan mest in de mega stallen af te geraken. Nogmaals, hoe zot kan het zijn.
Bio predikt de recyclagelandbouw met gebruik van natuurlijke bemesting. Batterijen, PMD, oude metalen, frituurolie, papier en karton, hier is recyclage de standaard. De vraag aan de overheden waarom bio niet de standaard is blijkt meer dan relevant. En het niet gebruiken van pesticiden, de diervriendelijke productiemethodes, de lokale en kleinschalige mengteelten en het eerlijke handelsprincipe zijn voor bio belangrijke bijkomende argumenten om als standaard te worden bestempeld.
